Pianoles: Sleutel voor babbels!
Het ventje kijkt me bij binnenkomst met grote blauwe ogen aan en wil meteen even kwijt dat hij wel had willen oefenen, maar dat hij “het liedje in zijn hoofd” niet meer had kunnen vinden. De 5-jarige jongeman vindt het een goed idee als ik zeg dat we deze les dan gaan proberen om het liedje weer terug te vinden in zijn hoofd.
Dat blijkt helemaal niet zo’n grote onderneming te zijn, want nadat ik het een keertje voorgezongen heb, speelt hij het zo na. “Oh, daar is het weer, het zat er nog in!”, roept hij blij! Hierna spelen we het nog een paar keer samen en als het even ernaast gaat wil hij telkens uitgebreid vertellen wat er gebeurt en waarom. De aandacht is dan weg en het duurt dan weer even voordat hij weer weet hoe hij verder moet. Daarom vraag ik hem of hij wil proberen om alleen nog de piano te laten klinken, allebei gaan we niet meer babbelen. De blauwe ogen kijken mij heel serieus aan en langzaam komt zijn linkerhandje naar zijn mond, maakt een draaibeweging alsof hij een sleutel omdraait, legt die “sleutel” op het randje naast het toetsenbord en daarna beide handen in de startpositie. We spelen het liedje, waarbij het een enkele keer even misgaat. Maar zonder gebabbel neemt hij de draad heel makkelijk op. Als ik dan vraag: “En? Hoe hebben we gespeeld?”, pakt hij de “sleutel”, maakt de draaibeweging bij zijn mond en dan komen als een stortvloed alle niet geuite “babbels” er in een keer uit. Leuk hè, die mengeling van fantasie en realiteit!
Reactie plaatsen
Reacties