Een meisje van bijna 10 jaar heeft nu ongeveer een jaar pianoles. Vanaf het begin vond ze elk nieuw stukje erg moeilijk.
Ze oefende thuis niet echt, haar situatie is wat lastig met een ernstig ziek zusje, waardoor zijzelf regelmatig bij haar tante verblijft. Vaak komt ze binnen met een verdrietige blik in haar ogen. Zo ook deze week.
De laatste tijd heeft ze een beetje meer zelfvertrouwen gekregen en oefent ze regelmatiger. Tijdens de les wisselen we haar lievelingsstukjes steeds af met een moeilijker, nieuw stukje (haatstukje zoals ze het zelf noemt) en dus hoef ik ook niet meer over te halen om dat nieuwe melodietje te spelen. De beloning een lievelingsstukje te mogen spelen, is een enorme stimulans. Als dan zo’n “haatstukje” opeens een lievelingsmelodietje wordt en dat uiteraard bekroond wordt met een sticker in het boek, gaat deze leerling met een glimlach van oor tot oor naar buiten. Daar doe ik het toch voor!!
Marjorie Breekveldt/Marmuzi-pianolessen
Reactie plaatsen
Reacties