Project: Muziek beleven voor jonge kinderen.
Met een koffer vol muziekinstrumenten kom ik volgens afspraak aan bij het kinderdagverblijf.Bij binnenkomst word me meteen gevraagd of ik ‘ziek’ ga maken.
Als de krukjes allemaal klaar staan in een halve kring, gaan we beginnen. Over het koffer, waarop een plaatje met kleurige noten geplakt is, hoef ik ook de kleinsten niks wijs te maken. Nee, er zit geen tandenborstel in en ook geen pyjama! Als een kleintje toch meegaat in mijn verhaal en wat aarzelend zegt dat er misschien een borstel in zit, corrigeert een wijsneus haar: “ Neeee, muzieieieiek! Er staan muziekdingen op!
Het koffer gaat eindelijk open. Eerst is de blokfluit aan de beurt. Met enthousiasme proberen de peuters de fluiten uit. De kleinste van het stel, die telkens netjes op haar beurt wacht, mag op de tenorfluit spelen. Het instrument is bijna net zo groot als zijzelf. Onverschrokken komt ze naar voren en in tegenstelling tot de anderen, luistert ze goed naar mijn tip en blaast heel zachtjes. Er komt een prachtige, donkere, lage toon uit de fluit. Ze zucht, loopt naar haar krukje en blijft nog even verwonderd zitten, zich niets aantrekkend van het schrille geluid van 3 sopraanfluiten waarop fanatiek geblazen wordt. Hierna pak ik de doos van de dwarsfluit. Ik maak het een beetje spannend door eerst één jongetje heel even te laten zien wat er in de doos zit. Hij voelt aan de kleppen en als ik vraag wat het voor instrument is, zegt hij alleen, met verbazing in zijn stem, al duwend op de kleppen: “Dit, dit dit…” Als ik de doos dan helemaal open en aan de anderen laat zien, klinkt er vol bewondering: oooooooooh! Ik laat horen hoe laag en hoe hoog de fluit kan en de begeleidster springt daar heel leuk op in, door samen met de kinderen met beweging ‘ de trap op- en af te klimmen”
Het in elkaar zetten van de klarinet is natuurlijk iets wat een bijna 4-jarige wel even doet: ” Ik doe dat wel voor jou!” en met wat hulp lukt dat ook prima. Als ik er dan op speel, begint een kleine slimmerik alvast te klappen en de andere kinderen doen enthousiast mee. De boodschap is duidelijk: ze willen zelf spelen. Als dat op de klarinet niet echt lukt en ik voorstel om dan nu de piano (keyboard) uit het koffer te halen, komen ze alle vijf enthousiast naar voren. Het is een gewild instrument en onderling klinken de instructies: “Je moet met al je vingertjes spelen, ik doe dat en jij moet dat ook!” De dame van bijna 4 geeft ook complimenten: Jaaaaaa, nu vin ik het goed! We sluiten af met een gezamenlijk concert, 3 blokfluitisten en 2 pianisten. Een moeder die op dat moment binnenkomt, zegt lachend: “ Prachtig en wat fijn dat ze dat hier doen en niet bij mij thuis!”
Als we klaar zijn komt een vader zijn dochter afhalen. Het meisje loopt meteen naar het koffer en kijkend naar hem, zegt ze: “hier zit een dropfluit in!”
Marjorie Breekveldt/Praktijk Marmuzi
foto: Auteursrecht: yuyuyi / 123RF Stockfoto
Reactie plaatsen
Reacties